دانشمندان سوئدی بر این باورند که میتوانند آسیبهای ناشی از مغز در بیماری پارکینسون را توسط سلولهای بنیادی التیام بخشند.
به گزارش گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، پارکینسون بعد از بیماری آلزایمر معمول ترین بیماری مخرب اعصاب به حساب می آید که فرد مبتلا به آن به تدریج توانایی جسمانی خود را از دست داده و در صورت عدم مراقبت و انتخاب راهکار مناسب، هر لحظه بر شدت آن افزوده می گردد.
علائم این بیماری در ابتدا به صورت غیر محسوس و تدریجی خود را نشان میدهد؛
احساس خستگی، لرزش خفیف در اندام های حرکتی، وجود مشکل در هنگام برخاستن از روی صندلی، مشکل در تکلم به صورت سلیس و روان، افسردگی، زودرنجی، تندمزاجی و تحریک پذیری، خیرگی چشم، ثابت ماندن اندامهای صورت و دشواری در حرکت اندامها، مشکلات ادراری، اختلال بلع، یبوست، مشکلات پوستی، افسردگی، اختلال در حس بینایی و بویایی علائمی هستند که در ابتدا نشان داده میشوند.
اما این علائم در تمام افراد یکسان نیست و به صورتهای دیگر نشان داده میشود؛ برای مثال در برخی از افراد به سرعت پیشرفت می کند و در برخی کند است، در برخی افراد لرزش اندامها شدید و کاملاً محسوس است و در برخی این لرزش خفیف است.
در مطالعهای که توسط محققان دانشگاه لاند در سوئد انجام شد محققان گفتند: سلولهای بنیادی را میتوان برای ترمیم آسیبهای مغزی مورد استفاده قرار داد؛ با توجه به علائم و نشانههای پارکینسون، با جایگزین شدن سلولهای عصبی، علائم این بیماری از بین میرود.
سلولهای بنیادی در مغز
محققان آزمایشی بر روی موشهای مبتلا به بیماری پارکینسون انجام دادند؛ آنها سلولهای عصبی که در مغز موشها تولید دوپامین میکردند را نابود کردند و سلولهای بنیادی جنینی انسان را به سلولهای عصبی که دوپامین تولید میکنند تبدیل کردند و به مغز موش تزریق کردند؛ با این آزمایش محققان موفق به معکوس کردن علائم بیماری پارکینسون شدند.
به گفته محققان سلولهای بنیادی جنینی در آزمایشگاه قابل رشد و در تعداد بیشتری در دسترس هستند و میتوان از آنها استفاده کرد.
«آرتور روچ» مدیر تحقیقات گفت: با این حال سوالات بسیاری است که باید به آنها پاسخ داده شود و سپس یک سری آزمایشات بالینی بر روی انسان انجام داد.
بیمارانی که مبتلا به بیماری دژنراسیون ماکولا بوده و در حال از دست دادن بینایی خود هستند از طریق سلولهای بنیادی جنینی انسان قادر به دیدن دوباره هستند.
به گزارش گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، بیماری دژنراسیون ماکولا شایعترین علت کوری در جهان است که ماکولا یا لکه زرد تخریب میشود؛ ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
این بیماری دارای دو نوع خشک و تَر است که نوع خشک آن شایعتر است و با کاهش دید شدیدتر و جدیتر همراه است. این بیماری در افراد بالای 65 سال شایعتر است و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا میشوند؛ بیماری ماکولا میتواند در اثر عارضه برخی از داروها باشد البته ارث نیز در ابتلا به این بیماری نقش دارد.
علم سلولهای بنیادی قادر به جایگزین کردن تمام اندامها مانند قلب، کلیهها و دیگر اندام است و حتی برای درمان بیماری اماس نیز میتواند موثر باشد؛ در حال حاضر بیماری ماکولا از طریق سلولهای بنیادی جنینی انسان تا حدودی قابل درمان است و در عین حال خطرناک تلقی میشود.
نیمی از بیماران تحت درد و رنج ناشی از بیماری Stargardt هستند و نیمه دیگر از دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن که دو علت شایع نابینایی در جهان است، رنج میبرند.
برای درمان این بیماران دوز 50 هزار و 150 هزار سلول استفاده شده است که در درمان یکی از چشمان بیمار استفاده شده و چشم دیگر دست نخورده باقی مانده است. محققان گفتند: تغییرات ناشی از سلولهای پیوندی کاملاً مشاهده شد.
در مقالهای که توسط تیمی به رهبری پروفسور «رابرت لانزا» در ماساچوست در مجله لانسِت منتشر شد، توضیح دادند: شواهدی از تکثیر نامطلوب ترشحات چشم و یا مسائل امنیتی مربوط به بافت پیوندی وجود دارد اما اثرات منفی آن جای تعجب ندارند؛ ده بیمار تحت درمان قرار گرفتند و بهبود قابل توجهی داشتند و در هفت بیمار هیچ تغییری مشاهده نشد.
با تلاش محقق ایرانی دانشگاه کالیفرنیا و شمار دیگری از محققان انستیتو مطالعات زیست شناسی SALK آمریکا جزئیات بی سابقه ای درباره نحوه مقاوم شدن سلولهای سرطانی در برابر داروها کشف و منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، سلولهای سرطانی که درون تومور زندگی می کنند، همچون کلنی باکتریایی، همواره در حال تکامل هستند تا بدین ترتیب به حیات خود ادامه دهند. در تکنیک های درمانی رایج از دوز خاصی از داروها برای نابودی صدها هزار سلول سرطانی استفاده می شود با این حال حتی اگر یک تک سلول سرطانی نیز از این مهلکه جان سالم به در ببرد این امکان وجود دارد که با جهشی بی سابقه به حیات خود ادامه داد و توده جدیدی از سلولهای سرطانی مقاوم به داروها را به تدریج تولید کند.
اکنون دانشمندان انستیتو SALK با همکاری دکتر نادر پورمند از دانشگاه کالیفرنیا سانتا کروز به یافته های جالب توجهی درخصوص چگونگی شکل گرفتن این نوع مقاومت دارویی در سلولهای سرطانی دست یافته اند.
دانشمندان به این نوع مقاومت به عنوان پدیده ای نگاه می کنند که به علت یکسان نبودن سلولهای سرطانی تشکیل دهنده تومورهای مشابه روی می دهد.
درحقیقت مشخص شده که سلولهای سرطانی تشکیل دهنده تومور و بافت های سرطانی همواره از تنوع قابل توجهی برخوردارند و همین موضوع فرآیند مقابله دارویی با آنها را به کاری بسیاری دشوار تبدیل می کند.
لحظه استخراج و تجزیه و تحلیل RNA از سلول سرطانی با هدف مشخص شدن نحوه تکامل آنها
یافته های این محققان نشان می دهد که چگونه تغییرات در RNA سلولهای سرطانی بافت سینه به این سلولهای مخرب کمک می کند تا بسیار سریعتر از آنچه که تا پیش از این تصور می شده است تکامل پیدا کنند. RNA مولکولی است که ژنها را کدگذاری کرده و پروتئین تولید می کند.
دستاورد دکتر پورمند و همکارانش می تواند به طرز بالقوه ای به پیدا کردن راهی جهت از بین بردن تنوع سولهای سرطانی و در نهایت کاهش مقاومت آنها در برابر داروها منجر شود.